به گزارش خبرآنلاین، کتاب «در قلمرو پادشاهان» ماجرای زندگی کارمن بن لادن و ازدواجش از زبان خود وی است. کارمن زنی نیمه ایرانی و نیمه سوئیسی است که با یسلام یکی از پسران بن لادن ازدواج می کند و به خانواده اشرافی و ثروتمند و در عین حال مرتجع آنها در عربستان وارد می شود. اسامه بن لادن برادر شوهر اوست و بعد از ماجرای 11 سپتامبر، او و دخترهایش بسیار آسیب می بینند.

این کتاب توسط علی رضا میراسداله ترجمه شده و نشر ثالث برای نهمین بار آن را تجدید چاپ کرده است. ترجمه اول به قلم علیرضا میر اسدالله تحت عنوان «در قلمرو پادشاهان» از سوى نشر ثالث به بازار آمد. ترجمه دوم هم به قلم فرشته خجندى و با عنوان «من... عروس بن لادن» از سوى کتاب تماشا وابسته به انتشارات شادان به بازار آمد.

در متن پشت جلد این کتاب آمده است: «در سال هزار و نهصد و هفتاد و چهار، کارمن بن لادن، زنی نیمه ایرانی و نیمه سوییسی، به ازدواج یکی از پسران خانواده بن لادن در آمد. او جوان و عاشق پیشه بود. زنی آزاد بود و اروپایی که به خانواده ای مرتجع با فرهنگی پیچیده و استثنایی پیوست. در عربستان او از سر تا پا پوشیده و با روبند از خانه خارج می شد و شوهرش اجازه داشت هر زمان که دلش خواست او را طلاق دهد و فرزندانش را برای همیشه از وی بگیرد. اکنون کارمن بن لادن پرده از رازهای خانواده ای بر می دارد که جز با نفوذترین و قدرتمندترین خانواده های جهان است و از آن مهم تر، ارتباط این خانواده را با خانواده سلطنتی عربستان سعودی یعنی آل سعود روشن می نماید. در این میان نقش یکی از برادران بن لادن به نام اسامه بن لادن، انکار نشدنی است».

کارمن بن لادن در این کتاب که با عنوان پرده برداری از اسرار بزرگترین وقدرتمند ترین خانواده سعودی منتشر شده است؛ سعی می کند تصویر نسبتا کاملی از روابط درون فامیلی خانواده بن لادن نشان دهد و به دنبال اثبات این مطلب است که اگرچه خانواده بن لادن در ظاهر اسامه را از خود طرد کرده اند اما در حقیقت همچنان پیوندهای خود را او حفظ کرده اند و به او کمک های مالی و اقتصادی می رسانند وهرگز سهم اورا از ارث پدری بین خود تقسیم نکرده اند.

او در این کتاب با شکافتن رابطه میان برادران بن لادن این حقیقت را آشکار می کند که پیوندهای عشیره ای در جامعه سنتی وبدوی عربستان در این کشور که مظاهر تمدن غرب در همه جای آن مشاهده می شود، همچنان حرف اول را می زند.

در بخشی از این کتاب می خوانیم: «نجوا، همسر اسامه بن لادن، شخصیتی ضعیف داشت... تا پیش از آن که من از عربستان خارج شوم و پیش از آن که به مرز سی سالگی برسد، هفت پسر برای اسامه زایید. او زنی نامرئی بود که وجودش تقریباً برای هیچ کس اهمیت نداشت. هیچ وقت با زنی مثل او حرفی برای گفتن نداشتم. چه چیزی می توانستم به او بگویم؟ چه اعتقاد مشترکی با او داشتم؟ با خود فکر می کردم این زن از چه چیز زندگی لذت می برد. وهابیت خشک و انعطاف ناپذیر، او را در خود کشیده است. نه موسیقی گوش می کند. نه از خانه خارج می شود. نه می تواند فرزندانش را به شیوه ای جز آن که شوهرش می خواهد تربیت کند. نه ... او ممکن است به من لبخند بزند، ولی در ذهنش تکرار می کند: «زن بیچاره. حتماً به جنهم می رود.» ما کاملاً در دو نقطه مقابل یکدیگر بودیم....»